Przystanek CXXIX: Małe Licho I Kisiel

Autor: Marta Kisiel

Tytuł: Małe Licho i tajemnica Niebożątka (tom I)

Wydawnictwo: Wilga

Rok wydania: 2018

Ilość stron: 206

Gatunek: Literatura dziecięca (w teorii)

Ogólna ocena: 10/10

Czy wnerwiła Kocyk? Kocyk zadowolony, udaje, że ma skrzydła i próbuje sfrunąć z wersalki <bezskutecznie, powiadam, ciężki przypadek>

Dzisiaj nastąpił taki powrót do korzeni. Po drodze bowiem zgubił się tom I z przygodami małego Licha. Do tej serii mam sentyment, w ogóle do tej autorki, dlatego za jej lekturę zabrałam się tak ochoczo, mimo że przecież jest bardziej przeznaczona do dzieci, zawiera obrazki i takie tam. Sentyment, powiadam.

 

O tym tajemniczym aniołku Lichu, uczulonym na pierze i uzależnionym od sprzątania mogłabym się rozpisywać latami, szczególnie teraz, gdy coraz więcej o nim wiem. Licho pochodzi z innej serii (Dożywocie) i dorobił się własnej, która obecnie liczy sobie cztery tomy (do których też się dobiorę). Ważne jest jednak, gdy jesteśmy starszym czytelnikiem, by zaczynać od wspomnianej serii (Dożywocie) i iść po kolei (czy nie tak, jak ja), a potem dojść do małego Licha (ale jeśli jest się dużo młodszym czytelnikiem, Dożywocie może być za ciężkie). Rozwiązuje ten system sporo kłopotów ze zrozumieniem pochodzenia i w ogóle jestestwa poszczególnych postaci i stworów, co naprawdę ułatwia sprawę.

 

Wreszcie można przejść do fabuły. Cała sceneria rozgrywa się w zaskakującym domu, w którym wszystko jest nie tak, jak trzeba, ale to akurat żadnemu z domowników nie przeszkadza. Ludzie żyją ze stworami i mają inne problemy. Małe Licho w tej serii zaczęło opiekować się chłopcem Bożydarem (określanym częściej jako Bożek lub Niebożątko) i nie ma łatwo, szczególnie teraz, gdy wspomniany wybiera się do szkoły. To pierwsze zderzenie świata niezwykłego znanego mu od dziecka w domowym zaciszu ze zwykłym światem ludzkim jest tematem całej lektury.

Pojawia się więc masa niebanalnych problemów ze zrozumieniem u kolegów Bożka, kim jest dokładnie tej jeden ze skrzydełkami, ale także te natury bardziej psychologicznej, jak potrzeba akceptacji, zrozumienia, przyjaźni. Tajmnieca chłopca kontra świat. Nie jest to jednak kwestia ukrywania siebie lub wnętrza własnego domu, a próba pogodzenia dwóch różnych spojrzeń i stylów.

 

Można więc powiedzieć, że dla dorosłego czytelnika nie dzieje się tu nic szczególnego, to dzieci będą mogły odnieść opisaną sytuację do własnego życia, a jednak chodzi o styl pisarki, o jej nietuzinkowy humor, prowadzenie dialogów, opis sytuacji. Wszystko zdaje się niezwykłe, inne, czasem przesadzone, ale w swój swoiski sposób. Seria o Lichu jest więc skierowana do dzieci, ale także do fanów Dożywocia, chcącymi poznać dalsze losy ich wybiórczych postaci.

 

Ja osobiście uwielbiam.